Review: PocketBook Verse, de charme van fysieke knoppen en ouderwetse vrijheid

Ken je dat gevoel dat alles tegenwoordig een touchscreen moet zijn? Soms verlang ik terug naar die simpele ‘klik’ van een fysieke knop, zeker als ik met één hand in een overvolle trein sta te balanceren. Toen ik de PocketBook Verse (de basisversie, niet de Pro) uit de verpakking haalde, was dat het eerste wat me opviel: die rij knoppen onderaan. Het voelde als een kleine overwinning voor de functionaliteit. Maar is deze instap-reader in 2025 nog wel relevant met zijn lagere schermresolutie, of is het pure nostalgie? Ik heb hem de afgelopen weken overal mee naartoe gesleept om dat voor je uit te zoeken.

Design en eerste indrukken: Lichtgewicht nostalgie

Toen ik de Verse voor het eerst oppakte, viel me direct op hoe speels en handzaam hij is. Ik heb de ‘Bright Blue’ variant getest (hij is er ook in grijs), en die kleur knalt er echt lekker uit. Het is weer eens wat anders dan dat eeuwige zwart. Met zijn gewicht van rond de 182 gram voelde hij in mijn hand vederlicht aan; lichter zelfs dan mijn smartphone.

De behuizing is van plastic en voelt misschien niet zo ultra-premium als een metalen Kindle Oasis, maar hij voelt wel degelijk en robuust. De achterkant heeft groeven die zorgen voor een prima grip. Wat ik echt een verademing vond: de fysieke knoppen onder het scherm. Ik merkte dat ik tijdens het lezen instinctief naar die knoppen greep om te bladeren in plaats van op het scherm te tikken. Het scherm zelf ligt trouwens ‘verzonken’ in de behuizing. Er ligt dus geen glasplaat bovenop (zoals bij duurdere modellen). Ik vind dat persoonlijk fijn lezen, maar het betekent wel dat er soms stofjes in de randen blijven hangen.

Het Scherm: Lezen in de praktijk (met een kanttekening)

Hier moeten we even eerlijk zijn. De PocketBook Verse heeft een E Ink Carta scherm met een resolutie van 212 PPI (pixels per inch). Als je, net als ik, gewend bent aan de haarscherpe 300 PPI schermen van bijvoorbeeld de Kindle Paperwhite of de Kobo Clara 2E, dan zie je het verschil. De letters zijn net iets minder ‘crisp’, iets zachter aan de randen. Is het storend? In het begin viel het me op, maar na een hoofdstuk lezen verdween dat gevoel. Het is nog steeds prima leesbaar, maar het “wauw, is dit papier?”-effect ontbreekt een beetje.

Waar ik wél heel blij van werd, is de SMARTlight functie. Ik kon niet alleen de helderheid aanpassen, maar ook de kleurtemperatuur. ’s Avonds in bed zette ik het scherm op een warme, oranje gloed, wat veel rustiger is voor mijn ogen. In direct zonlicht leest het scherm fantastisch; geen spiegelingen, gewoon puur leesgenot.

Functies die het verschil maken: De vrijheid van PocketBook

Dit is waar de Verse mijn hart echt veroverde. Ik heb een hekel aan ‘gesloten tuintjes’ waar ik mijn boeken niet makkelijk in of uit krijg. Met deze reader voelde ik me vrij. Het apparaat ondersteunt werkelijk elk bestandsformaat dat ik erop gooide: EPUB, PDF, FB2, en zelfs CBR voor mijn strips (hoewel die op 6 inch wel klein zijn).

De functie die ik het meest heb gebruikt is Send-to-PocketBook. Ik mailde gewoon een EPUB-bestand naar mijn unieke PocketBook-emailadres, en hup: een minuut later verscheen het via Wi-Fi op mijn reader. Geen gedoe met kabels. Ook de integratie met Dropbox werkte voor mij vlekkeloos. De interface zelf is even wennen als je Kobo gewend bent; het oogt wat functioneler en minder gelikt, maar alles wat je nodig hebt zit erin.

Batterij en Opslag: De onverwachte troef

Wat betreft de batterijduur: die is solide. De 1500 mAh accu hield het bij mijn gebruik (ongeveer een uur per dag lezen, Wi-Fi vaak uit, verlichting op 30%) makkelijk drie weken vol voordat hij begon te zeuren om stroom. Opladen gaat via USB-C, dus ik kon gewoon mijn telefoonlader gebruiken.

Qua opslag komt de Verse met 8GB intern geheugen. Dat klinkt anno nu als weinig, en dat is het ook als je veel zware PDF’s hebt. Maar… ik ontdekte aan de onderkant een microSD-kaartslot. Ja, echt! Ik prikte er een oud kaartje van 32GB in en had ineens ruimte voor mijn complete digitale bibliotheek van de afgelopen tien jaar. Dat is een functie die bijna alle concurrenten hebben wegbezuinigd, en ik ben ontzettend blij dat hij hier nog op zit.

Luisterboeken en Connectiviteit: Stilte is goud?

Hier kan ik kort over zijn: de PocketBook Verse (de basisversie) heeft geen Bluetooth en geen audio-aansluiting. Ik heb overal in de menu’s gezocht, maar nee. Wil je luisterboeken luisteren via je e-reader? Dan moet je echt naar de duurdere Verse Pro kijken.

Voor mij persoonlijk was dit geen dealbreaker. Ik luister audioboeken toch liever via mijn telefoon, omdat die interface veel sneller is. Maar als jij iemand bent die graag afwisselt tussen lezen en luisteren op één apparaat, dan ga je hier bedrogen uitkomen. Het is een lees-apparaat, punt.

Snelheid en Software: Geduld is een schone zaak

De e-reader draait op Linux en is niet de snelste jongen van de klas. Het opstarten vanuit volledige uitschakeling duurt even (een seconde of tien, vijftien). Het omslaan van pagina’s gaat vlot genoeg, zeker met de fysieke knoppen, maar bij het navigeren door de bibliotheek of de instellingen merkte ik soms een kleine vertraging. Het is geen smartphone-snelheid.

Ook het openen van zware PDF-bestanden vergde wat geduld van mijn kant. De ingebouwde browser heb ik één keer geprobeerd en daarna nooit meer; die is echt te traag voor serieus gebruik. Maar goed, daar koop je zo’n ding ook niet voor.

Conclusie en Eindoordeel

Na mijn tijd met de PocketBook Verse heb ik een zwak gekregen voor dit apparaatje. Nee, hij heeft niet het scherpste scherm op de markt en hij wint geen snelheidsrecords. Maar hij biedt wel iets wat zeldzaam is geworden: volledige vrijheid en uitbreidbaarheid.

Voor wie is deze e-reader? Ik denk dat hij perfect is voor de lezer die al een grote collectie eigen EPUB-bestanden heeft en niet vast wil zitten aan Amazon of Kobo. Ook als je zweert bij fysieke bladerknoppen en een SD-kaartslot, is dit een van de weinige opties in dit prijssegment. Ben je echter een ‘pixel-peeper’ die alleen het aller-scherpste beeld wil, of wil je luisterboeken afspelen? Dan zou ik toch even verder sparen voor de Verse Pro of een concurrent.

Mijn Voordelen en Nadelen:

Voordelen:

• Fysieke knoppen: Heerlijk bladeren zonder vingerafdrukken op je scherm.
• MicroSD-slot: Goedkoop en eenvoudig je geheugen uitbreiden.
• Bestandsondersteuning: Hij eet bijna elk digitaal boekformaat dat bestaat.
• SMARTlight: Kleurtemperatuur aanpassen is erg fijn voor de avonduren.
• Lichtgewicht: Voelt fijn aan in de hand.

Nadelen:

• Schermresolutie (212 PPI): Minder scherp dan de concurrentie (300 PPI).
• Geen Audio: Geen Bluetooth of luisterboeken mogelijk.
• Snelheid: De software reageert soms wat traag in de menu’s.

Eindoordeel:

★★★☆☆ (3.5/5)
De PocketBook Verse is een sympathieke, veelzijdige e-reader die scoort op gebruiksgemak en openheid. Hij verliest punten op schermresolutie en snelheid, maar maakt veel goed met zijn fysieke knoppen en SD-kaartslot. Een prima keuze voor de prijsbewuste ‘sideload’-liefhebber.

Wil je weten hoe de Pocketbook Verse zich verhoud in vergelijking met de andere Pocketbook Verse-modellen? Lees dan mijn uitgebreide review van de Pocketbook Verse Lite en de Pocketbook Verse Pro .Wil je meer weten over kleurenversie van de Pocketbook? Lees dan mijn review over de Pocketbook Verse Pro Color